جدول جو
جدول جو

معنی غزنوی هندی - جستجوی لغت در جدول جو

غزنوی هندی
(غَ نَ)
متوفی بعد از 600 هجری قمری، عبدالمنعم بن عمر، مکنی به ابوالفضل جیلانی اندلسی. از مشاهیر ادبا و اطبای اندلس بود. در کحالی و طبابت مهارتی به سزا و در فنون شعر و ادب دستی توانا داشت. او به شام رفته و در مدح صلاح الدین ایوبی قصایدی گفت. از تألیفات اوست: تحریر النظر، تعالیق در طب، دیوان ادب السلوک، دیوان ترسل و مخاطبات، دیوان تشبیهات و الغاز و رموز، دیوان الحکم و میزان الکلم، دیوان الغزل و التشبیب و الموشحات، دیوان المبشرات و القدسیات که حاوی فتوحات صلاح الدین ایوبی و ظفر یافتن او بر فرنگیها در قدس خلیل است، دیوان المشوقات الی الملأ الاعلی، روضه المآثر و المفاخر من خصائص الملک الناصر، سر البلاغه و صنائعالبدیع فی فصل الخطاب، صفات الادویه المرکبه، منادح الممادح، نوادر الوحی. و از اشعار اوست:
من لم یسل عنک فلاتسألن
عنه و لو کان عزیز النفر
و کن فتی لم تدعه حاجه
الی امتهان النفس الانفر.
(ریحانهالادب ج 1 ص 293)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

غزنوی حنفی
(غَ نَ)
سراج الدین، عمر بن اسحاق بن احمد هندی (704-773 هجری قمری). از اکابر فقهای حنفی بود. او راست: ’الفتاوی السراجیه’ خطی، و ’التوشیح’ در ’شرح الهدایه، و ’الشامل’ در فقه، و ’زبدهالاحکام فی اختلاف الائمه’ خطی، و ’شرح بدیع الاصول’ و شرح المغنی’ و ’المعزهالمنیفه فی ترجیح مذهب ابی حنیفه’ و ’شرح الزیادات’. (از اعلام زرکلی ج 2 ص 711).
مؤلف معجم المطبوعات آرد: عمر بن اسحاق بن احمد سراج الدین هندی غزنوی حنفی، مکنی به ابوحفص. او امام و علامه و استاد در بحث و بسیار هوشیار بود. مؤلفات او بسیار است از جملۀ آنها: ’شرح الهدایه’ و ’زبدهالاحکام’ و ’شرح بدیع الاصول’ و ’شرح المغنی’ و جزآن. فقه را از وجیه الدین دهلوی و شمس الدین خطیب دولی و دیگران فراگرفت. وی به سال 793 هجری قمری درگذشت، ولی صاحب کشف الظنون و همچنین سیوطی وفات او را به سال 773 هجری قمری نوشته اند. (از معجم المطبوعات ج 2 ستون 1379)
لغت نامه دهخدا